Op 30 maart werd in Glasgow het Glasgow Rangers Hall of Fame gala gehouden. Het was voor mij een enorme eer om als genomineerde uitgenodigd te zijn. Samen met oud- Rangers Michael Mols en mede-genomineerde Fernando Ricksen zijn we afgelopen vrijdag naar Schotland gevlogen.

Michael en ik hebben vrijdagavond in de Coopersbar in een forum over onze periode in Glasgow verteld. In een blauwe sfeer van supporters hebben in 3 uur verschillende anekdotes verteld en talloze vragen beantwoord. Het zijn dit soort avonden die de Rangers Football Club zo speciaal maken. De passie en betrokkenheid van de supporters verrast elke keer.
Na de gebruikelijke handtekeningen en foto’s stapten we met goed gevoel in de auto naar hotel.
Zondag was het gala een mooie gelegenheid om vele oud-collega’s weer eens te spreken. Hoewel iedereen een stuk ouder is geworden is het mooi om te constateren dat de geheugens nog goed werken. De oude verhalen, hoewel hier en daar wat aangedikt komen vloeiend aan de oppervlakte. De seizoenen die ik bij de club speelde(1990-1996) waren  dan ook wel de beste jaren ooit van de club. Logisch dat er met trots over wordt gesproken.

Uit de 10 genomineerden werden er 3 spelers gekozen in de Hall of Fame.
Ik moet zeggen dat alle 10 spelers hun nominatie dik verdienden. Het moet voor de jury een moeilijke keus geweest zijn. Uiteindelijk werden McCulloch, Novo en Ricksen gekozen.
Mooi om te te zien welke emotie dit bij alle drie opleverde. Vooral de uitverkiezing van Fernando Ricksen gaf iedereen een goed gevoel.
De club heeft weer eens goed laten zien hoe je met de geschiedenis en oud-spelers om kunt gaan. Het resultaat aan het einde van zo’n avond is dan ook altijd een gevoel van trots en verbondenheid. Dit maakt dat de club Rangers altijd elke tegenslag de baas zal zijn. Over een jaar of 2 zullen ze weer meedoen om het kampioenschap. Reken daar maar op.